even bijpraten

Het is inmiddels woensdag, de dag dat Niek een feestje heeft van een jongen uit zijn klas.
Ze gaan zwemmen in de vrijbuiter... dus Niek zijn dag is goed!!!
Tim had natuurlijk de onrust in zijn kont, mam wat gaan wij doen dan?
Ik hoef echt niet de hele tijd in huis te zitten hoor!!!
Nu zat ik met het dilemma dat mijn pakje geleverd zou worden vandaag, natuurlijk geen idee hoe laat.
Even gebeld met de buuf...daar was gelukkig wel iemand thuis voorlopig, dus ik met Tim en Lynn even bij Jozella langs gegaan, wat een bakkie zou worden, werd ook gelijk de lunch daar nuttigen, draaien we de rollen maar eens om haha.
Eenmaal thuis gekomen met de bus, gauw Lynn in haar bedje gelegd, die kon je zo opvegen, zo moe als ze was.
Tim werd gelijk gehaald door twee vriendjes of die meeging naar de skatebaan, hupsakee daar ging die.
en ik?...daar was in eens tijd voor de strijk, dus was weggestreken, en nu is er even tijd voor een blog.
Terwijl ik dit zit te tikken, zie ik net een auto voor de deur stoppen.
Nee he....dat meen je niet!!!...Tim word gebracht door de broer van Sjaak (de vader van zijn beste vriend)
Dat is geen goed teken...zielig koppie en een pijnlijke pols...drie keer raden, yep weer de zelfde arm.
Nu zit ie met een ijspack op de bank, en heb ik het idee dat het dit keer mee valt....oooh please laat ik gelijk hebben.
Deze middag maar even aanzien.
Wat wel heel handig te controleren is: als het echt gebroken is, of echt heel veel pijn doet, zal ie geen ratslag meer doen...dat doet ie namelijk de hele dag door.
Morgen komen mijn lieve ouders, heb er zin in.